स्मिताविष्कार

#स्मितानुभव #कथास्पर्धा_2  स न वि वि फेसबुक ग्रुपवर कथा स्पर्धा होती. ह्या थीम    प्रमाणे कथा पुढे न्यायची होती. भयकथा किंवा प्रेमकथा  ********************** प्रेयसी प्रियकराला हॉलच्या बाहेर घेऊन येते... क्लिंक क्लिंक शॅम्पेन ग्लासेस अलगद एकमेकाला टेकतात.. आत मेक्सिकन शफल च्या धुंद orchestra वर युगुलं चा चा चा किंवा जाइविंग किंवा फॉक्स ट्रॉट नृत्यात मश्गुल झाली आहेत...  अचानक प्रेयसी खूप घाबरल्यासारखी करते... त्याच क्षणी आत ऑर्केस्ट्रा ड्रमवाला सिम्बलसचा झणझणा आवाज करतो... *********** कथापूर्तीची थीम मिळाली आणि मी सर्व आशा सोडून दिल्या. त्यातील शब्दच माहिती नव्हते आणि माहीत असलेला शब्द  #शॅम्पेन............  ती पण क्रिकेटची मॅच जिंकल्यावर उडविताना पाहिलेली!  बाकी गोष्टी मुलांना भीतभितच विचारल्या. अगदी शेवटच्या दिवशी, शेवटच्या क्षणी ही गोष्ट लिहिल आणि ............... ह्या कथास्पर्धेत मला प्रथम क्रमांक मिळाला. #प्रथम_क्रमांकाची_ही_माझी_कथा #व्हॅलेंटाईनडे!.... #असाही! व्हॅलेंटाईन डे! तन्वीने आज जाणीवपूर्वक तन्मयच्य...

#स्मितानुभव #कथास्पर्धा_1 आत्मकथा बाकाची! चकचकीत घासून पुसून मी तयार झालो आणि संमेलनाच्या स्थळाकडे लगबगीने चालू लागलो. मनांत खूप उत्सुकता होती. आज पहिल्यांदा मी संमेलनात सहभागी होणार होतो. संमेलनाची तयारी, लगबग, धडपड मी जवळून अनुभवली होती पण त्यात मला कधीच सहभागी होता आले नव्हते. मला शाळेत सोडून सगळे कार्यक्रमाच्या ठिकाणी निघून जायचे. विचारांच्या नादात संमेलनस्थळी कधी येऊन पोहचलो ते कळलेच नाही. सगळीकडे मस्त सजावट केली होती. वेगवेगळी पोस्टर्स लावलेली होती. शिशु शाळेतील बाक, शाळा कॉलेजमधील बाक आणि सार्वजनिक ठिकाणचे बाक अशी आमची व्यवस्था केली होती. ऐटीत जाऊन मी माझ्या जागेवर बसलो. कुतूहलाने आजूबाजूला पाहू लागलो. तर काय! कित्ती प्रकारचे बाक होते....लाकडी, फायबर, लोखंडी, सिमेंट बाप रे बाप! मला आपले वाटत होते की फक्त शिशु शाळेतील बाकच बदलले आहेत. मी इकडे तिकडे बघत असतानाच अगदी वेळेवर कार्यक्रमाला सुरुवात झाली. चॉकलेट आणि पिवळे मऊ कापड देऊन सगळ्यांचे स्वागत केले गेले. आज पहिल्यांदाच मला असे चॉकलेट मिळाले होते....नाहीतर आतापर्यंत मी सांडलेले चॉकलेटच खाल्ले होते. मी चॉकलेटचा आस्वाद ...

#चित्रकाव्यपूर्ती2 दार उघड माई ! आणली आज पपई खास तुझ्या आवडीची उतरवली टोपली डोक्यावरची वाट तुझी पहाते केव्हाची जाण आहे परिस्थितीची तू ही नाही श्रीमंताकडची आज जरूर आहे मदतीची भागव आज वेळ निकडीची तू करता टोपली रिकामी येतील चार पैसे हाती घेऊन जाईन दाणा पाणी पिले आहेत ग माझी उपाशी रोजचीच ही कहाणी कधी पपई तर कधी केळी कधी मिळतो पैका  तर कधी चंची माझी रिकामी दार उघड माई, ओ माई घरी नाही दुसरे कोणी वाट बघतात कच्ची बच्ची  मला जायची आहे घाई दार उघड माई दार उघड नाही ग आता मला सवड जाण ना ग माझी निकड दार उघड माई दार उघड स्मिता बर्वे

#स्मितानुभव #चित्रकाव्यपूर्ती3 छोटीसी आशा ! निघालो हाय जत्रंला, त्योचं विरंगुळा जीवाला पोरं बाळं ल्योक सून, संग सारा कुटुंबकबिला ! हातावरचं प्वाट आमचं, फार पैका नाही खिशातं गाडी घोडं नाही जमलं, समदे बसले सायकलरिक्षांत! पिपाणी,ग्वाडशेव,उंचपाळणा सपान व्हतं डोळ्यांत काकणं, मोत्यांची माळ, फुलयेणी आशा व्हती उरांत ! जिवाच्या करारानं जोरानं हाकत व्हतो सायकलरिक्षा लेकराबाळांचे कोड पुरवू, हीच धरली व्हती मनी आशा! इतक्यातच आक्रीत घडलं, आभाळ ढगांनी भरलं इजा कडकडू लागल्या, धरणीला जणू कापरं भरलं ! आभाळान ठाण सोडलं, कोसळू लागल्या मोप धारा पोरासोरानी आकांत मांडला, पायही चालेनात भराभरा! देवी माय कोपली,भ्या वाटू लागले, करू तरी काय हातावरचं प्वाट आमचं, कुठली जत्रा अन कसचं काय ! साधसुधं झोपडं आमचं, पाण्यानं मोडलं असणारं माय रुसली, दैवाने साथ सोडली, दाद तरी कुठं मागणारं ! जोर हाये पायात, ताकद हाये दंडात, हाये परीक्षा भ्या ते कश्याचे, जोवर हाय माझी सायकलरिक्षा !

#काव्यपूर्ती 3 #अन बाहेर चांदणे दवात होते भिजले ! सुस्वर कानी आले, नकळत मन ओढावले कान वेध घेऊ लागले, शोधु लागली पाऊले ! आम्रतरु तळी,कोमलकांती आळवत होती  जणू स्वर्गीचे गंधर्व अवतरले अवनीवरती ! जादुई त्या स्वरांनी मोहिनी घातली मजवरी साद हृदयातुन आली,हीच माझी सहचारिणी! समीप गेलो, सखे ग! म्हणुनी साद घातली अवचित रवाने स्वामीनी माझी बावचळली ! कोण कुठला तू, ठावे मज नाही काही असे अचानक सखे म्हणणे शोभत नाही ! सांगितले कुलशील, ओळख करून दिली थोर म्हणतील तेच योग्य, इतकेच ती वदली! दिवसामागून दिवस गेले रात्री मागून रात्री सखी आता येणार नाही, झाली ही खात्री ! आठवाने मी बेचैन काहीच गोड लागेना पौर्णिमेचा चंद्र चांदण्या तरीही भूल पडेना! पहाट समयी तेच सुस्वर आले कानी समोर सस्मित माझी हृदय स्वामीनी ! रुकाराने सखीच्या अश्रू गाली ओघळले अन बाहेर चांदणे दवात होते भिजले ! स्मिता बर्वे बेंगलोर 01/04/2020

#काव्यपूर्ती #आठवते_बालपण मोदीजींनी जाहीर केला 21 दिवसांचा लॉकडाऊन कस करू नी काय करू सगळे बसले सरसावून ना येणार सखुबाई ना येणार रामा गडी रोजचा राम रगाडा, जाणार कशी पुढे गाडी आठवते बालपण, सदा हसतमुख तत्पर आई सडा सारवण, दारात रांगोळी पहाटेच होऊन जाई केरवारे,अंथरूण पांघरूण सगळं वेळच्या वेळी  पूजा अर्चा होताच तयार असे नैवेद्याची थाळी आजी भोवती जमायचा सगळा गोतावळा प्रत्येकाला हवा ताज्या लोण्याचा गोळा आजोबा थोडे रागीट, कडक आणि शिस्तीचे धडे देती पाठांतर, पाढे आणि शुद्धलेखनाचे बाबा असती जरी व्यस्त, चौफेर त्यांचे लक्ष काही कमी काही जास्त,सदैव तत्पर अन दक्ष नव्हता थाटमाट, नव्हता पैशाचा खणखणाट सण, उत्सव, लग्न कार्य व्हायची थाटामाटात  आठवते बालपण, तो रेशमी मजबूत धागा कुठे,कधी कसा हरवला?आता तुम्हीच सांगा! स्मिता बर्वे बेंगलोर