स्मितानुभव#82 कवठी चाफा
कविता अष्टाक्षरी
छोटीसी आशा !
#स्मितानुभव #चित्रकाव्यपूर्ती3 छोटीसी आशा ! निघालो हाय जत्रंला, त्योचं विरंगुळा जीवाला पोरं बाळं ल्योक सून, संग सारा कुटुंबकबिला ! हातावरचं प्वाट आमचं, फार पैका नाही खिशातं गाडी घोडं नाही जमलं, समदे बसले सायकलरिक्षांत! पिपाणी,ग्वाडशेव,उंचपाळणा सपान व्हतं डोळ्यांत काकणं, मोत्यांची माळ, फुलयेणी आशा व्हती उरांत ! जिवाच्या करारानं जोरानं हाकत व्हतो सायकलरिक्षा लेकराबाळांचे कोड पुरवू, हीच धरली व्हती मनी आशा! इतक्यातच आक्रीत घडलं, आभाळ ढगांनी भरलं इजा कडकडू लागल्या, धरणीला जणू कापरं भरलं ! आभाळान ठाण सोडलं, कोसळू लागल्या मोप धारा पोरासोरानी आकांत मांडला, पायही चालेनात भराभरा! देवी माय कोपली,भ्या वाटू लागले, करू तरी काय हातावरचं प्वाट आमचं, कुठली जत्रा अन कसचं काय ! साधसुधं झोपडं आमचं, पाण्यानं मोडलं असणारं माय रुसली, दैवाने साथ सोडली, दाद तरी कुठं मागणारं ! जोर हाये पायात, ताकद हाये दंडात, हाये परीक्षा भ्या ते कश्याचे, जोवर हाय माझी सायकलरिक्षा !
Comments
Post a Comment